Obiektywy przemysłowe w astrofotografii
Kamerki planetarne The Imaging Source - DBK/DFK/DMK to kamery przemysłowe lekko zmodyfikowane na potrzeby astronomii. Posiadają one gwint CS, do którego normalnie wkręcamy nos 1,25". Można także użyć obiektywów CS do kamer przemysłowych. Uzyskamy wtedy szerokie pole widzenia, podobnie jak w aparacie cyfrowym. Dzięki temu możemy fotografować całe konstelacje, rozległe mgławice, czy rejestrować deszcze meteorów.
Kamery przemysłowe korzystają z gwintu C lub CS. Różnią się one jedynie odległością obiektywu od matrycy w kamerze. Układy CS ostrzą niżej niż układy C. Do kamerki z gwintem CS potrzebujemy obiektyw CS ostrzący dla jego odległości (12,52 mm). Kamery z gwintem C ustawione są tak by odległość matryca-obiektyw wynosiła 17,52, co wymusza zastosowanie obiektywów C-mount ostrzących w takiej odległości. Każdy obiektyw posiada oznaczenie do jakiego typu kamer jest przeznaczony (C lub CS) oraz rozmiar matrycy jaką potrafi oświetlić. Najczęściej będzie to 1/3". Obiektywy takie kupimy w sklepach z elektroniką, telewizją przemysłową.
Do kamerek TIS potrzebujemy obiektywów CS lub obiektywów C z przedłużką umożliwiającą ostrzenie. Dla D*K21 i D*K31 obiektyw oświetlający matrycę 1/3" lub ew. większą. Dla D*K41 1/2" lub więcej.
Dobierając obiektyw do kamerki TIS należy zwrócić uwagę na pole widzenia i ogniskową. Do fotografii konstelacji, czy dużych mgławic ogniskowa powinna być relatywnie duża 8-16 mm. Szerokokątne 2-4 mm obiektywy dobre są do monitorowania dużych obszarów nieba. Obiektywy 1/3" są tanie i powszechnie dostępne. Obiektywy pod większe matryce są już rzadsze i droższe. Przy światłosiłach rzędu f/2 musimy się liczyć ze sporą krzywizną pola takiego obiektywu i występowaniem aberracji.
DMK21 i obiektyw CS w akcji
Wybrałem 8 mm obiektyw CS 1/3", który dla matrycy DMK21 daje rozdzielczość około 145 arcsec/piksel. Obiektyw wkręcamy w gwint kamery - przedstawiony na pierwszym zdjęciu. W moim przypadku po wkręceniu obiektyw nie mógł wyostrzyć - należało nieco wykręcić gwint kamery tak by obiektyw znalazł się dalej od matrycy. Dzięki temu obiektyw ostrzył bez problemu na krótkich i długich dystansach:
Filtr 1,25" musi znaleźć się praktycznie na obiektywie, by nie powodować winietowania obiektywu o szerokim polu widzenia. Dodatkowo takie obiektywy są bardzo wrażliwe na zaświetlenie bocznym światłem (ekran komputera, latarnie, latarki itp.) tak więc może być potrzebne osłonięcie obiektywu szerokim odrośnikiem.
Kamerki TIS u podstawy mają płytkę z gwintami statywowymi 1/4" dzięki czemu kamerkę można przykręcić do statywów fotograficznych jak i do teleskopów (śruby na obejmach SkyWatchera, zestaw piggyback do SCT Celestrona itp.), dzięki czemu możemy korzystać z montaży paralaktycznych i ich śledzenia astronomicznego celu. Po zamocowaniu, wyostrzeniu i osłonięciu kamerki możemy przystąpić do fotografowania.
"Fotografowanie" za pomocą D*K wyposażoną w obiektyw niewiele różni się od zwykłej astrofotografii planetarnej w jej wykonaniu. Stosujemy tylko inne ustawienia kamerki - długi czas ekspozycji i niższy gain. Nagrywamy AVI, a później go stackujemy wraz z odjęciem darka w np. Registaksie. Kamerki TIS mają problemy z nagrywaniem AVI dla ekspozycji ponad minutowych tak więc na start można próbować 30-50 sek ekspozycje i gain na poziomie 50-75%. Na kilkuminutowe ekspozycje można stosować jeszcze mniejszy gain i zapisywać klatki jako sekwencję BMP. Do takiej fotografii musimy stosować IC.Capture.AS. FireCapture się nie nadaje dla długich ekspozycji.
Żeby uzyskać darka rejestrujemy AVI lub sekwencję BMP przy zakrytym obiektywie/kamerce zbierając kilkanaście lub więcej klatek przy tych samych ustawieniach co przy fotografowaniu nieba. Otwieramy AVI lub serię BMP w Registaksie i w górnym menu wybieramy stworzenie "Dark Frame", po czym zapisujemy jako BMP (koniecznie) i wybieramy ten plik jako dark. Z wybranym darkiem możemy otworzyć avi/sekwencję nieba i go zestackować. Gotowy stack możemy obrabiać w innych aplikacjach - poprawiając poziomy (levels), czy też krzywe.
Wyniki
Szerokie pole pozwoli nam fotografować konstelacje, czy rozległe mgławice, jak np. mgławicowość w konstelacji Oriona (pętla Bernarda), czy Rozeta nieco obok. Można także uwiecznić drogę mleczną przecinającą nocne niebo...