Walka zapierająca dech w piersiach

Share

Opisuj i jeszcze raz opisuj

Walka jest pełna akcji, efektów specjalnych. Opisuj odgłosy na polu walki, jęki, wrzaski, okrzyki i płacze, szczęki, zgrzyty i uderzenia broni. Wyrazy twarzy, ruchy, gesty, dźwięki, zapachy.

Zawsze są konsekwencje

Tylko psychopaci i im podobni wkraczają do walki bez zastanowienia i przygotowania. Użycie siły powinno być odpowiednio dopasowane do sytuacji. Każda postać zdaje sobie sprawę z konsekwencji swoich czynów. Najpierw postać zastosuje mniej drastyczne i śmiertelne w skutkach akcje. Zamiar natychmiastowego zabicia pojawi się tylko wśród okrutnych istot, np. członków złej sekty lub pośród orków.

Środowisko

Jest to najważniejszy aspekt bitwy i jako pierwszy pojawia się w jej opisie. Opisując otoczenie postaci możemy dodać zupełnie nowy wymiar konfliktu. Zadaj sobie następujące pytania:
-Czy są jakieś przeszkody lub obiekty za którymi można się schować, wskoczyć, zeskoczyć, przeskoczyć, oraz jak wygląda grunt na którym będzie się toczyła bitwa. Czy są kamienie, drzewa,...
-Czy są jakieś niebezpieczne obiekty, które mogą zranić bądź nawet zabić nieostrożnego osobnika takie jak klif, dziura, pułapka, płat lodu, ostre strzępy szyby...
-Czy środowisko ogranicza używanie jakiś typów broni? Czy jest wystarczająco dużo miejsca dla dużych broni? Czy np. mgła, deszcz i inne zjawiska atmosferyczne nie wpływają na skuteczność broni, np. strzeleckich?
Po dobrym rozpoznaniu terenu walki będziemy w stanie wykorzystać go. Możemy spowodować że przeciwnik przewróci się o kamień, spadnie z klifu, jego miecz dwuręczny zaklinuje się w wąskim korytarzu itp.

Obserwatorzy

O tej części opisu walki również często się zapomina. Tłumy dość często zbierają się wokół walczących oglądając walką, a nawet obstawiając zwycięzcę. Mogą wejść w drogę, otrzymać kilka przypadkowych trafień, bądź nawet samemu włączyć się do walki. Strażnicy np. będą starali się rozdzielić walczących, bywalcy tawerny zachęcać. Z drugiej strony obserwator może czekać aż walczący się zmęczą i wtedy wkroczy do walki zabijając osłabionych.

Improwizacja

Miecz którym postać włada nie jest jej jedyną bronią. Spróbuj dodawać okazjonalne ataki bez broni, czy nawet całe jej kombinacje, co może zaskoczyć przeciwnika. Kopniak może wymusić cofnięcie się przeciwnika i danie nam czasu na ucieczkę lub wykonanie kolejnej akcji, a solidny cios może ogłuszyć ofiarę. Jako broń można wykorzystać elementy otoczenia, takie jak: krzesła, kamienie, liny, siatki, czy naczynia. Można również wyciągnąć dywan spod nóg ofiary pozbawiając ją tym samym równowagi, zestrzelić żyrandol na czyjąś głowę... Możliwości jest wiele
Nie ma znaczenia jakiego rozmiaru jest twoja broń, ważne jest jak jej używasz
Większość broni może zostać wykorzystana do przeprowadzenia wielu typów ataków, w wiele sposobów. Może to być pchnięcie, zamach, cięcie, manewr mylący, parowanie, finta i inne. Każdą broń można wykorzystywać inaczej niż powinna być. Można uderzyć przeciwnika płazem miecza by go zmylić, zdekoncentrować, czy np. poniżyć.
-Pomyśl jak można najszybciej wyeliminować z walki danego przeciwnika, bez niepotrzebnego szatkowania czy obijania bronią. Można go: rozbroić, przewrócić, złapać, rzucić, przyprzeć do muru, powalić z nóg silnym uderzeniem.
-Tylko najbardziej głupie, szalone, wściekłe istoty walczą, gdy są poważnie ranne. Szybki odwrót to klucz do przeżycia. Bitwa może zostać przegrana, ale wojna wygrana.

Ruch i dźwięk

W rzeczywistości większość walk to płynny ruch walczących a nie stanie obok siebie. Gdy dobrze rozplanujemy nasze ruchy to możemy liczyć na szybsze zwycięstwo.
-Czy ktoś chce oflankować przeciwnika, albo czy nie przechodzi na lepsze pozycje? Czy walczący starają trzymać dystans? Jak unikają ciosów: schylają się, odskakują, przewracają się, odchodzą na bezpieczną odległość? Czy walczą spokojnie czy z brutalną siłą?
-Środowisko jest bardzo ważne. Zawsze można wykorzystać np. zwisającą linę, żyrandol czy stół w walce na swoją korzyść.
-Walczący nie muszą wcale milczeć. Mogą sypać obrazy pod adresem przeciwnika, zachęcać sojuszników lub po prostu wrzeszczeć by kogoś rozproszyć.


Autor: Colin Chapman
Tłumaczenie: Piotr Maliński