Aplikacje do obróbki klipów planetarnych

Ten artykuł został oznaczony jako przestarzały i zawarte w nim informacje mogą być już nieaktualne.

Mając zapisane klipy AVI, SER, albo zbiór plików TIFF, BMP, czy FITS musimy je „zestackować” - czyli wybrać najlepsze i połączyć w jedną wynikową fotografię wysokiej jakości. Do wybory mamy szereg aplikacji, które zrobią to za nas.

Najpopularniejsze obecnie aplikacje to Registax (5 i 6), oraz Castrator w połączeniu z Autostakkertem. Niektórzy wspomagają je poprzez użycie konsolowych aplikacji takich jak PIPP, czy Ninox. Tak, czy inaczej zasada działania jest ta sama – aplikacja wybiera najlepsze klatki/zdjęcia, wyrównuje położenie obiektu i następnie łączy poszczególne klatki w wynikowe zdjęcie.

Registax 5 działa w oparciu o śledzenie i wyrównywanie obrazu oznaczonego kwadratem. Registax 6 wykorzystuje śledzenie wielu punktów, natomiast Autostakkert stosuje różne algorytmy w zależności czy to planeta, czy powierzchnia (Księżyca, czy Słońca). Castrator wyrównuje klatki klipu AVI dla Autostakkerta (choć można później użyć też innej aplikacji) – coś jak Registax rozbity na dwie aplikacje.

Castrator

Castrator ( http://www.astrokraai.nl/castrator.php ) to śmiesznie nazwana aplikacja do przycinania i centrowania obrazu planety na poszczególnych klatkach klipu AVI. Umożliwia to późniejsze stackowanie klipu w Autostakkercie, czy ułatwia pracę Registaksowi. Przycięty klip AVI zajmuje też mniej miejsca na dysku.

Pobieramy aplikację ze strony, rozpakowujemy i możemy ją od razu uruchomić.

Aplikacja Castrator

Aplikacja Castrator

Otwieramy jeden lub wiele plików AVI z nagraniami planety (Open AVI files) w Castratorze. Po chwili powinniśmy zobaczyć podgląd klipu z wyśrodkowaną w kadrze planetą.

Klip AVI otwarty w Castratorze

Klip AVI otwarty w Castratorze

Do ustawienia będą wymiary przyciętego i wyrównanego klipu wideo. Boks Image Size pozwala dobrać długość i wysokość. Ustawiamy tak by był widoczny zapas miejsca od krawędzi do planety.

Drugi parametr - Planet Detection Treshold też może wymagać zmiany dla niektórych nagrań ze słabo widoczną planetą. Gdy zaznaczymy „show effect” obszar poza wykrytą planetą zostanie podświetlony na zielono. Jeżeli wartość jest odpowiednia to zobaczymy idealne dopasowanie jak na powyższym przykładzie. Jeżeli nie, zmniejsz lub zwiększ wartość tak by planeta została ładnie obramowana.

Gdy wszystko jest ustawione klikamy „Process AVI(s)” i rozpocznie się proces generowania nowych przyciętych AVI. Proces ten może zająć sporo czasu. Gdy aplikacja skończy dostaniemy serię nowych klipów AVI.

Autostakkert2

Autostakkert2 (http://www.autostakkert.com) to kolejna aplikacja, która przebojem wdarła się do fotografii Układu Słonecznego. Dzięki swojej prostocie i ogromnej efektywności zyskała wielu użytkowników.

Pobieramy aplikację, rozpakowujemy i już możemy z niej korzystać.

Ustawienia aplikacji

Autostakkert2 po uruchomieniu

Autostakkert2 po uruchomieniu

Po uruchomieniu pojawią się dwa okna. Jedno z ustawieniami, a drugie po prawej - na podgląd klipu. Pośród ustawień mamy opcje takie jak:

  • Image Stabilization : tutaj wybieramy czy mamy do czynienia z planetą, czy klipem powierzchni (Księżyc, Słońce)

  • Quality Estimator : wybieramy algorytm określający jakość klatek. Zazwyczaj "Gradient" działa bardzo dobrze. "Noise Robust" zmniejszamy gdy seeing jest bardzo dobry (klipy wysokiej jakości z dużą ilością bardzo dobrych klatek), a zwiększamy gdy jest bardzo słaby. Domyślne "3" też będzie dobre.

  • Output Images : wybieramy rozszerzenie dla stacka (TIFF zalecany)

    • Stack at frame number : ile najlepszych klatek użyć do wynikowego zdjęcia

    • And at percentage : ile % najlepszych klatek użyć do wynikowego zdjęcia

    W AS2 wynikowe zdjęcia są robione ze wskazanej liczby najlepszych klatek. Im lepszy seeing tym lepiej będą wyglądać stacki z bardzo dużych procentów. Zazwyczaj 25% i 50% dają odpowiednie porównanie. Przy optymalizowaniu ustawień największe różnice będzie widać na stackach kilkuprocentowych (będą zaszumione z powodu małej ilości klatek, ale mogą też pokazać jak efektywnie działa aplikacja. Ja zazwyczaj ustawiam 50 i 70%.

  • Normalize Stack : zaznaczenie tej opcji spowoduje że intensywność poszczególnych zdjęć wynikowych zostanie wyrównana (co może dać w miarę dobry początkowy balans kolorów)

  • Sharpened Images : zaznaczenie tej opcji spowoduje generowanie dodatkowych ostrzonych stacków służących do podglądu jakości poszczególnych zdjęć

  • Drizzle : opcjonalnie 1.5x i 3x przeskalowanie zdjęć (Drizzle) - przy bardzo dobrym seeingu nawet tak przeskalowane obrazy są wysokiej jakości. Niektórzy wykorzystują też przeskalowane obrazy w obróbce. Drizzle to specjalny algorytm dający lepsze efekty niż zwykłe powiększenie zdjęcia.

Podgląd klipu

Podglądu klipu planetarnego w AS2

Podglądu klipu planetarnego w AS2

Po otwarciu klipów planetarnych w prawym oknie pojawi się podgląd. Dla pojedynczego obszaru wyrównywania wystarczy go zaznaczyć na wyświetlanym zdjęciu myszką. Po tym klikamy na "Stack" w głównym oknie i czekamy na gotowe zdjęcia.

Dla powierzchni i opcjonalnie dla planet można wybrać wiele obszarów wyrównywania ("Alignment Points - Multiple"). Można zrobić to z automatu - wybierając rozmiar ("AP Size") i klikając na "Place APs in Grid".

Autostakkert 2 - wiele punktów odniesienia

Autostakkert 2 - wiele punktów odniesienia

Registax 6

Registax w wersji 6 (http://www.astronomie.be/registax/download.html) oferuje odmieniony interfejs jak i odmieniony silnik do obróbki klipów AVI i grafik. Według użytkowników nowej wersji pozwala ona uzyskać lepszy surowe wynikowe zdjęcie niż to z wersji 5. W przypadku jednak niektórych klipów Słońca, czy Księżyca lepsze efekty daje wyrównanie stosujące obszar kwadratu w Registax 5.

W chwili obecnej by zainstalować najnowszą wersję należy pobrać i zainstalować wersję 6.0 a następnie zainstalować poprawkę do wersji 6.1.

Interfejs aplikacji

Po wybraniu klipu AVI (np. planetarnego) powinniśmy zobaczyć jedną z klatek na podglądzie:

Registax

W najprostszym przypadku tylko klikamy w przyciski w lewym górnym rogu. Zaczynamy od „Set alignpoints”:

Registax

Następnie klikamy w „Align” i po wykonaniu tej operacji w „Limit”:

Registax

Po kliknięciu w „Limit” przechodzimy do drugiej zakładki gdzie możemy wygenerować gotowe surowe zdjęcie klikając w przycisk „Stack”:

Registax

Po zestackowaniu możemy zapisać plik i obrobić go w innych programie, czy przejść do zakładki „Wavelet” by wyostrzyć zdjęcie za pomocą tzw. „Waveletów”:

Registax

Praca programu Registax, szczególnie w przypadku większych klipów wymaga sporej mocy obliczeniowej. W miarę możliwości aplikacja stara się przerzucić część operacji na kartę graficzną (co jest efektywniejszym rozwiązaniem). Na słabszych komputerach na wynik będziemy musieli poczekać dłużej.

Registax 5

Starsza wersja Registaksa działa nieco inaczej i czasami daje lepsze rezultaty. Przydaje się gdy wersja 6 ma problem z wyrównaniem klipu z nagraniem powierzchni Księżyca, czy Słońca. Zaznaczenie dużego kwadratowego obszaru wyrównania wokół krateru, czy plamy na Słońcu może zadziałać znacznie lepiej.

Registax 5 strona główna

Registax 5 strona główna

Obsługa programu jest podobna do wersji 6. Otwieramy klip AVI i kursorem wskazujemy środek kwadratu wyrównania. Klikamy by go potwierdzić. Po lewej stronie możemy także wybrać jego rozmiar (nie powinien być mały).

Ustawianie kwadratu wyrównania

Ustawianie kwadratu wyrównania

Po umieszczeniu kwadratu możemy przejść dalej klikając „Align” - zajmie to trochę czasu. Gdy klatki zostaną wyrównane klikamy „Optimize & Stack” co spowoduje zestackowanie (połączenie) dobrych klatek w zdjęcie wynikowe.

Stackowanie klipu w Registax 5

Stackowanie klipu w Registax 5

Gdy program zakończy prace (może to trwać nawet kilka minut) zobaczymy wynikowe zdjęcie z opcją jego zapisu jak i dalszej obróbki. Przed zapisem trzeba najpierw kliknąć „Do All”, tak by uzyskać poprawny plik.

Końcowa obróbka wynikowego zdjęcia

Końcowa obróbka wynikowego zdjęcia

Oprócz zapisania pliku możemy także wyostrzyć je waveletami uzyskując praktycznie finalne zdjęcie planety, czy powierzchni Księżyca lub Słońca.

Po prawej stronie znajdziemy menu z dodatkowymi opcjami. Możemy w Registaksie otworzyć kolorowe zdjęcie (albo obrabiać stack z kolorowego klipu) i poprawić balans kolorów („RGB Balance”) - usunąć czerwony odcień ze zdjęć Jowisza, czy dość powszechny żółty odcień ze zdjęć Saturna. Opcja „RGB Align” przydaje się użytkownikom (głównie) kolorowych kamer, gdyż pozwala usunąć czerwoną i niebieską obwódkę tworzoną przez dyspersję atmosferyczną. Opcja „RGB align” wyrówna kanały względem siebie tak że obwódki znikną (lecz nie przywróci to w pełni ostrości obrazu straconej przez dyspersję). „Denoise/Dering” może być użyte do odszumiania zdjęcia, czy usuwania artefaktów – pierścieni generowanych przez niektóre kamery (czy to przez niski gain, czy koliste artefakty starych kamer przemysłowych).

Podsumowanie

Do klipów planetarnych używam duetu Castrator i Autostakkert2. Otwieram wszystkie klipy z sesji, konfiguruję stackowanie i odpalam program. Automatyczna masowa obróbka klipów jest bardzo poręczna.

W przypadku klipów z fotografiami powierzchni Księżyca i Słońca używam Registax 6 i opcji „Batch processing”, gdzie program po kolei obrabia każdy klip. Czasami najlepsze klipy z fotografiami powierzchni Słońca stackuję w Autostakkert2 by wyciągnąć jeszcze nieco więcej jakości (a o dobrą fotografię Słońca w dużej rozdzielczości nie jest zbyt łatwo).

Aplikacje do obróbki wynikowych zdjęć

Wynikowe zdjęcia (surowe stacki) wydają się być nieostre, jakby rozmyte. Taki jest efekt łączenia wielu klatek w jedną. W rzeczywistości zdjęcie nie jest złe. Stackowanie zdjęć zwiększa stosunek sygnału do szumu pozwalając efektywnie stosować różne metody ostrzenia i obróbki zdjęć. Nie jest to możliwe z pojedynczą klatką, gdzie próba wyostrzenia od razu uwidoczniłaby dużą ilość szumu niszcząc zdjęcie.

Już w Registaksie zetknęliśmy się z waveletami do ostrzenia otrzymanego surowego zdjęcia. Oprócz tej metody do ostrzenia stosuje się algorytmy dekonwolucji (np. w płatnej aplikacji AstraImage). Maska wyostrzająca (unsharp mask) jest stosowana rzadziej, jako że zazwyczaj jest słabsza od pierwszych dwóch metod.

Najprostsza obróbka polega na wyostrzeniu zdjęcia i opcjonalnym przycięciu histogramu (jeżeli potrzebne), by wyczyścić tło.

Wavelety w Registaksie

System wyostrzania waveletami obecny w Registax daje nam możliwość dopasowania siły i charakteru ostrzenia do obiektu i jego rozmiaru. Warstwy od 1:1 do 6:1 wyostrzają od drobnego do dużego detalu. Metodą prób i błędów musimy stworzyć takie ustawienie poszczególnych warstw by otrzymać ostry, ale nie ziarnisty obraz. Im większy obraz planety (duża ogniskowa, apertura), tym "większe" dla waveletów stają się wszystkie struktury na jej powierzchni.

Oto wyjściowy stack Jowisza w kanale czerwonym przy 5,6 metra ogniskowej:

Registax

Obraz jest zamglony, choć przy nagrywaniu ostrość była ustawiona dokładnie. Trzeba je wyostrzyć, usunąć szumy i poddać dodatkowej obróbce jeżeli trzeba. Jako że Jowisz jest dość duży to zastosujmy wavelety wyższych warstw:

Registax

Widać od razu znaczącą poprawę ostrości przy minimalnych szumach. Przy dużych i dobrych stackach da się stosować silniejsze wavelety bez pojawienia się nadmiernej ziarnistości. Kanał niebieski bardziej podatny na seeing wygląda tak:

Registax

Widać już nieco większą ziarnistość, ale nadal obraz jest wyraźny. Szumy można ograniczać na różne sposoby – stosując słabsze ostrzenie, czy stosując rozmycie (gaussian blur) przez ostrzeniem. Stacków z małej ilości klatek, czy nagrane w czasie słabego seeingu nie da się dobrze wyostrzyć.

Dla porównania zdjęcie wykonane przy 2 metrach ogniskowej z zastosowaniem tych samych waveletów wygląda na przeostrzone. Drobne szczegóły zostały zamazane:

Registax

Stosując wavelety wyostrzające drobny detal uzyskamy znacznie lepszy rezultat.

Registax

Powyższy przykład pokazuje największy problem ostrzenia – dobranie odpowiedniej siły i „grubości”. Zwiększenie grubości ostrzenia usuwa drobny szum, lecz zarazem usuwa także drobny detal fotografowanego obiektu. Zdjęcie wygląda na „tłuste” i zawiera tylko większe detale. Ostrząc trzeba metodą prób i błędów dobrać takie ustawienia by uniknąć zbyt grubego, czy „chudego” ostrzenia.

Dekonwolucja w AstraImage

AstraImage to płatna aplikacja do obróbki astrofotografii (nie tylko planetarnych). Posiada szereg różnych algorytmów dekonwolucji. Jednym z częściej stosowanych jest dekonwolucja Lucy-Richardson.

Registax

Wyostrzanie za pomocą dekonwolucji w AstraImage

Ostrzenie dekonwolucją jest o tyle prostsze od waveletów że mamy tylko dwa parametry – ilość powtórzeń i „rozmiar krzywej”. Ilość iteracji przekłada się (głównie) na siłę ostrzenia. Rozmiar krzywej określa (głównie) grubość ostrzenia – im wyższa wartość tym „grubsze” będzie ostrzenie.

Tak jak w przypadku waveletów musimy dobrać odpowiednie wartości dla obu parametrów. Jest ich mniej, więc powinno być to łatwiej zrobić.

Pozostałe metody obróbki

Photoshop, czy inne aplikacje mogą oferować własne funkcje wyostrzające, czy także np. maskę wyostrzającą. Mając wprawę w stosowaniu tych narzędzi możemy uzyskiwać dobre wyniki. Zazwyczaj jednak stosuje się wavelety lub dekonwolucję.

Poza ostrzeniem zazwyczaj nie trzeba stosować dodatkowej obróbki. W przypadku zdjęć planet można nieco przyciąć histogram z lewej strony by wyciąć sygnał tła wokół niej. Ułatwia to też późniejszy balans kolorów przy składaniu zdjęć RGB z poszczególnych kanałów. Edycję histogramu oferuje wiele aplikacji, w tym AstraImage, czy Photoshop.

W czasie obróbki zdjęcia zapisujemy jako pliki TIFF lub FITS. Dopiero gotowe zdjęcie zapisujemy jako JPG, czy PNG. Obróbka 16-bitowych plików jest efektywniejsza od obróbki plików 8-bitowych (JPG, PNG, BMP). Należy zwrócić uwagę czy dany program obsługuje 16 bitowe pliki (GIMP np. ich nie obsługuje).

Tworzenie fotografii LRGB i RGB z kamer monochromatycznych

Nagrywając po kolei kanały RGB, czy także kanały luminancji uzyskujemy po obróbce kilka monochromatycznych zdjęć, które trzeba połączyć w wynikowe kolorowe zdjęcie. Aplikacje takie jak AstraImage mogą to zrobić w bardzo prosty sposób. Można także użyć aplikacji WinJUPOS, ale ta działa nieco inaczej (opiszę ją nieco później).

AstraImage

AstraImage ma dwie opcje – „RGB Combine” i „LRGB combine”. Pierwsza opcja służy do tworzenia standardowych kolorowych zdjęć RGB z poszczególnych kanałów.

Registax

Tworzenie zdjęcia RGB w AstraImage

Żeby stworzyć kolorowe zdjęcie RGB wystarczy wybrać trzy zdjęcia z poszczególnych kanałów R, G i B. Następnie klikamy „Preview”. Jeżeli tarcza planety znajduje się w tym samym miejscu na wszystkich zdjęciach (np. po przycięciu przez Castrator) to powinniśmy zobaczyć ładne kolorowe zdjęcie. Jeżeli pozycje się nie zgadzają to zobaczymy tarczę w trzech kolorach w różnych miejscach (jak na zrzucie ekranu powyżej). Wtedy trzeba kanały nałożyć na siebie zmieniając wartości X i Y poszczególnych kanałów.

W przypadku składania zdjęć LRGB podajemy także zdjęcie mające służyć za kanał luminancji (niskie szumy, wysoka jakość, ostrość). Drugą różnicą jest wyrównywanie kanałów. Nie robimy tego ręcznie lecz klikamy np. na widocznej tarczy planety i klikamy „Align Images”. Spowoduje to automatyczne wyrównanie wszystkich kanałów względem siebie.

Registax

Tworzenie zdjęcia LRGB w AstraImage

WinJUPOS

Program WinJUPOS ( http://www.grischa-hahn.homepage.t-online.de/astro/winjupos/index.htm ) to specjalistyczna aplikacja służąca do analizy zdjęć planetarnych. Oferuje także kilka przydatnych metod obróbki zdjęć – tworzenia kolorowych zdjęć L/RGB z wyrównaniem rotacji planety.

Planety wirują wokół własnej osi. Dla niektórych planet, takich jak Jowisz rotacja ta jest bardzo szybka. Jeżeli nagranie wszystkich klipów L/RGB zajmie nam więcej niż 3-4 minuty to rotacja planety może wyjść na wynikowej kolorowej fotografii w postaci „tęczowego” rozmazania szczegółów. WinJUPOS potrafi poprzez odpowiednie projekcje 3D wyrównać stan rotacji planety pomiędzy wszystkimi używanymi kanałami. Jeżeli różnica będzie duża na krawędzi planety pojawią się puste piksele.

Żeby stworzyć zdjęcie RGB w WinJUPOSie musimy najpierw stworzyć pliki „pomiarów” dla każdego kanału.

Oprócz składania kolorowych zdjęć aplikacja ta potrafi derotować poszczególne klipy (przydatne np. w przypadku fotografii w paśmie metanu, gdzie nagranie klipu trwa kilka minut). Oferuje także opcję tworzenia mapy ze zdjęć planety.

Pomiary zdjęć

Każde zdjęcie musimy "opisać" w programie - podać datę i czas zrobienia zdjęcia oraz poprawnie wskazać położenie biegunów planety. W tym celu otwórz Recording -> Image measurment:

Tworzenie pomiaru zdjęcia

Tworzenie pomiaru zdjęcia

Pojawi się okno pomiaru zdjęcia. Zaczynamy od otwarcia naszego zdjęcia - czy to monochromatycznego kanału do derotacji, czy np. kolorowego do wygenerowania mapy:

Podajemy czas i datę wykonania danej fotografi

Podajemy czas i datę wykonania danej fotografi

Po otwarciu podajemy datę i czas wykonania zdjęcia (początek rejestracji klipu AVI). Podajemy czas UT czyli odejmujemy 2 godziny dla czasu letniego i jedną godzinę dla czasu zimowego. Następnie podajemy długość i szerokość geograficzną naszej miejscówki. Gdy to mamy za sobą przechodzimy do zakładki "Adj.".

Wybieramy nazwę kanału dla danego zdjęcia

Wybieramy nazwę kanału dla danego zdjęcia

Tutaj wybieramy kanał fotografii (kolorowa lub jeden z dostępnych kanałów) oraz dopasowujemy siatkę do zdjęcia. Wystarczy wcisnąć F11 by automat sam spróbował dopasować siatkę do fotografii. Gdy dopasowanie jest poprawne zapisujemy "pomiar":

Zapis gotowego pomiaru

Zapis gotowego pomiaru

Postępujemy tak dla wszystkich zdjęć, jakie chcemy później wykorzystać.

RGB/RGB z wyrównaniem rotacji kanałów

WinJUPOS potrafi generować fotografie RGB i LRGB z monochromatycznych kanałów z uwzględnieniem rotacji planety na poszczególnych kanałach. Dzięki temu można stworzyć ostrą kolorową fotografię czy zwiększyć znacząco ilość klatek łapanych na kanał. Otwieramy „Tools -> Derotation of R/G/B frames”:

WinJUPOS

Wybieramy pomiary dla poszczególnych kanałów i klikamy „Compile Image”:

WinJUPOS

WinJUPOS

Oto porównawcze fotografie RRGB i RGB złożone tradycyjnie i za pomocą WinJUPOSa. Każdy kanał to stack z ponad 5000 klatek - niecałe 3 minuty na każdy kanał, 9 w sumie.

WinJUPOS

W zdjęciach RGB widać niebieską krawędź na zdjęciu z WinJUPOSa - rotacja planety sprawia że obszar który był widoczny na najpóźniej rejestrowanym kanale jeszcze nie wszedł na kanale rejestrowanym najwcześniej. Przy dużych odstępach czasowych dziura ta może być spora. Z drugiej strony sama tarcza planety jest ostra i wyraźna. Nie ma tęczowego rozmazania detali jak na standardowo składanym zdjęciu.

WinJUPOS jest dość często aktualizowany i dość często zachodzą w nim drobne zmiany w interfejsie. Wersja zaprezentowana na zrzutach ekranu powyżej może w przyszłości odbiegać nieco wyglądem, czy nazwami przycisków.

Mapy powierzchni planety

Mając np. kilka fotografii danej planety ukazujące jej rotującą powierzchnię możemy wygenerować mapę powierzchni. Tworzymy pomiary dla każdego zdjęcia jak opisałem wcześniej i otwieramy „Analysis -> Map computation”:

WinJUPOS

Dodajemy wszystkie pomiary i korzystamy z optymalizatora ustawień - "Set optimum longitude ranges":

WinJUPOS

Po czym możemy wygenerować mapę ("Compile map"):

WinJUPOS

Jeżeli mapa nie będzie płynna a zdjęcia mamy podobne to wyraźnie część z nich za bardzo nachodzi na siebie i trzeba je usunąć (tak by odstępy rotacji pomiędzy pomiarami były większe). Po usunięciu, dodaniu pomiary optymalizujemy ustawienia i generujemy mapę.

Pozostałe możliwości WinJUPOSa

Bieżące aktualizacje aplikacji zapewniają jej dobre efemerydy – możemy podać datę i czas planowanej obserwacji by sprawdzić np. która „strona” planety będzie widoczna, czy jakie będzie rozmieszczenie jej księżyców. W przypadku Jowisza przydaje się do sprawdzania widoczności Wielkiej Czerwonej Plamy.

Z wygenerowanej mapy (samej tekstury, bez opisu) możemy stworzyć animację. Efemerydy mogą prezentować rotację planety. Podkładając mapę wygenerowaną z naszych zdjęć zamiast domyślnej możemy uzyskać fajną animację.

Kolejna opcja, stosowana dla klipów nagrywanych bardzo długo (głównie fotografia w paśmie metanu) jest derotacja klipów („De-Rotation of video streams”). Aplikacja „wyrówna” rotację planety na każdej klatce co powinno przełożyć się na lepsze wynikowe zdjęcie. By użyć tej funkcjonalności musimy najpierw zestackować klip normalnie, obrobić wynikowe zdjęcie i stworzyć dla niego pomiar w WinJUPOSie. Następnie otwieramy okno derotacji, podajemy klip AVI, pomiar zdjęcia oraz czas rozpoczęcia i zakończenia nagrywania klipu (aplikacje takie jak FireCapture zapisują takie informacje w pliku tekstowym tworzonym przy nagrywaniu klipu). W efekcie otrzymamy nowy klip AVI z wyrównaną rotacją, który stackujemy i obrabiamy.

Podsumowanie

Moja ścieżka obróbki planet jest dość prosta. Surowe stacki ostrzę dekonwolucją w AstraImage i w miarę potrzeb przycinam tło edytując histogram. Zdjęcia z kanałów RGB rozmywam lekko po wyostrzeniu jeżeli wychodzą ziarniste i zaszumione. Zdjęcie na kanał luminancji musi być wtedy ostre i o niskim poziomie szumu.

Obrobione zdjęcia z poszczególnych kanałów składam w WinJUPOSie (Jowisz), lub w AstraImage (Saturn, Mars, Wenus i inne). Balans kolorów poprawiam w Nebulosity2, które posiada także przydatną funkcję odszumiania.

W przypadku monochromatycznych zdjęć Księżyca, czy Słońca obróbka kończy się po ostrzeniu. Ostrzenie jest proste, ale stack musi być dobry. Inaczej to się nie wyostrzy dobrze.

RkBlog
Comment article
Comment article RkBlog main page Search RSS Contact