Astrofotografia planetarna - zakończenie

Share

Mam nadzieję że lektura tej książki zachęci was do rozpoczęcia przygody z fotografią kosmosu. Mimo iż to kosmos nie potrzeba kosmicznego sprzętu za kosmiczne pieniądze. „Amatorzy” mogą w obecnych czasach osiągnąć bardzo dużo i mieć z tego sporo satysfakcji.

Książka taka jak ta nigdy nie wyczerpie tematu, zawsze pozostaną niedopowiedziane pytania, czy problemy, których ta książka nie porusza. Zachęcam do odwiedzenia for astronomicznych, na których znajdziecie mnie i wielu innych miłośników fotografii nieba.

Żeby uczynić to zakończenie ciekawszym zamieszczę zbiór najciekawszych moich zdjęć.

Ciemna strona Wenus sfotografowana 26 listopada 2010 roku (SCT 8”, RG1000, Basler Ace ICX618). Mimo iż Wenus była na ciemnym zimowym niebie pogoda pozwoliła na zaledwie dwie „noce” fotografowania tej planety przed wzrostem jej fazy. Pogoda nigdy nie ułatwia nam zadania ;)

Mars z 10 lutego 2010 roku – jedna z pierwszych moich planetarnych fotografii. Wykonana z Newtona 150/750 (mój pierwszy teleskop ;))

Saturn sfotografowany 27 kwietnia 2012 roku w czasie bardzo dobrych warunków. Mimo iż sama planeta jest mniej szczegółowa niż Jowisza – nadrabia to pierścieniami.

Na przełomie 2010 i 2011 roku na Saturnie pojawiła się wielka „Smocza” burza. By ją fotografować w środku zimy trzeba było wstawać w środku nocy i wychodzi na balkon gdzie było jakieś -20C :)

Jowisz i jego Wielka Czerwona Plama są fascynujące i przyjemne do fotografowania. To zdjęcie wykonałem 6 listopada 2011 roku.

I jeszcze jedno zdjęcie Jowisza. Szybka rotacja jak i dość dynamiczne zmiany w jego atmosferze powodują że nigdy nie wiadomo do końca co tam się wydarzy i co uda się sfotografować.

Plama słoneczna złapana późnym latem 2011 roku w białym świetle za pomocą C11. Fotografia Słońca na tak dużej rozdzielczości rzadko się udaje.

Księżyc jest sympatycznym obiektem do fotografowania. To zdjęcie wykonałem za pomocą webcama MS LifeCam i filtra podczerwonego. Nawet webcam jest w stanie dawać bardzo dobre zdjęcia Księżyca.

Przy sprzyjających warunkach można pokusić się o fotografię Księżyca w dużej rozdzielczości. Wraz ze zmieniającym się położeniem Księżyca zmienia się kąt padania promieni Słonecznych na jego powierzchnię – przy odpowiednim oświetleniu „z boku” tworzy się głębia obrazu pozwalająca uzyskać najbardziej fascynujące zdjęcia.