Bluetoothowa klawiatura i mysz pod Androidem i pod Linuksem

Share

Popularyzacja tabletów i smartphonów z Androidem i iOS spopularyzowała także urządzenia Bluetoothowe takie jak myszy i klawiatury. W odróżnieniu od istniejących bezprzewodowych urządzeń nie wymagają podpinania specjalnych dongli, czy kabli USB. Jako że wiele smartphonów nie posiada obsługi USB OTG i tak byłoby to niemożliwe. Jeżeli tylko mają moduł Bluetooth (o to znacznie łatwiej) to mogą sparować się z myszą, czy klawiaturą. Jaka jest skuteczność takiego układu pod Androidem i czy przy okazji można urządzenia te użyć razem z PCtem, laptopem?

Testom poddałem mysz Modecom MC-BM6 oraz klawiaturę Gembird KB-BT-001-W.

Słów kilka o sprzęcie

Klawiatura Gembird KB-BT-001-W jest rozmiaru klawiatury laptopa. Posiada płaskie i dość duże klawisze, podobne nieco do tych z klawiatur Rapoo. Skok jest bardziej miękki, a klawiatura cichsza. Urządzenie zasilane jest jedną baterią paluszkiem.

Mysz Modecom MC-BM6 jest przeciętnego rozmiaru myszą i jest całkiem przyjemna w dotyku - plastik nie jest wypolerowany na gładko. Obudowa składa się z matowych części, które jak dla mnie są całkiem praktyczne. Zasilana jest jednym paluszkiem. Posiada włącznik oraz przycisk do włączania radia Bluetooth (gdyby nie była widoczna przy wyszukiwaniu urządzeń).

Jak na tanie Bluetoothowe (chińskie) urządzenia sprawiają wrażenie solidnych i dobrze wykonanych. Nie mam za bardzo do czego się przyczepić. Myszka naprawdę jest ok. Na klawiaturze pisze się przyjemnie, choć przyzwyczajony jestem do klawiatury Rapoo, która ma nieco szerszy rozstaw (nieco szersze przyciski specjalne), przez co na klawiaturze Gembirda pisanie wychodziło mi nieco wolniej. Inny skok też mógł spowalniać moje pisanie.

Parowanie z Androidem

Myszka paruje się bez problemów. Po prostu wybieramy i gotowe. Tablet AmTecha spytał o PIN, ale 0000 załatwiło sprawę. W przypadku klawiatury to pod Androidem jak i iOS komórka/tablet podają sekwencję cyfr jakie trzeba napisać klawiaturą by sparować ją. Po tym klawiatura jest już gotowa do użytku

Klawiatura działała zarówno ze smartphonem Jayu G3T jak i z tabletem AmTech AT841 (oba z 4-rdzeniowym procesorem i 1 GB RAM). Myszka działała na smartphonie, natomiast na tablecie responsywność kursora była bliska zeru (niemiłosiernie lagował).

Po sparowaniu klawiatury system nie wyświetla już tej dotykowej na ekranie. Dodatkowo tablet zasugerował wybór układu klawiatury. Na komórce takie powiadomienie się nie pojawiło (i nie dało się pisać polskich znaków). Nie zauważyłem jakiegoś opóźnienia między wciskaniem klawisza, a pojawianiem się tekstu na ekranie. Pisanie szło płynnie. Klawiatura Gembirda włącza radio Bluetooth po wciśnięciu klawiszy ESC+Q.

Parowanie pod Linuksem

Do testów użyłem Xubuntu - wcześniej 13.10 Raring Ringtail, a teraz 14.04 Trusty Tahr. Menedżer urządzeń Bluetooth wykrył urządzenia i umożliwił ich parowanie. Żeby je sparować trzeba kliknąć na dane urządzenie i wybrać opcję Usługa urządzeń wejściowych. W przypadku myszki działa to dość sprawnie, natomiast z klawiaturą chyba tylko raz udało mi się sparować. Ogólnie parowanie takich urządzeń z tego menedżera jest mało przyjemne i efektywne. Mysz co prawda paruje się, ale np. przestaje działać gdy ponownie szukamy urządzeń Bluetooth. Klawiatura w skrócie to się nie paruje. Aplikacja nie uwzględnia z czym się paruje. Może pod np. KDE4 jest to zrobione lepiej - nie wiem, nie testowałem, ale z laptopem Bluetoothowych myszy czy klawiatur nie będę używał.

Podsumowanie

Dla osób używających tabletu, czy nawet smartphona zamiast laptopa, czy ultrabooka urządzenia Bluetooth mogą być bardzo pomocne. Siadając przy biurku parujemy mysz, klawiaturę, podłączamy monitor poprzez HDMI i możemy szybko odpisywać na maile, czy spamować ścianę na Facebooku. Programistom może przydać się do pisania skryptów SL4A (skryptowania Androida), np. w Pythonie.