Rzut oka na nowego króla kamer planetarnych - ASI120MM

3 February 2014 Comments

Dotarła do mnie kamera ZWO ASI120MM, którą zakupiłem w teleskop-austria.at. Kamera ta obecnie jest chyba najpopularniejszą kamerą pośród fotografów układu słonecznego. Dzięki niskiej cenie i bardzo dobrym osiągom przeciągnęła na swoją stronę nawet najbardziej wymagających. Czy jest aż taka dobra?

O kamerze

ASI120MM to kamera z monochromatyczną matrycą CMOS MT9M034. Posiada ona dość małe piksele o rozmiarze 3.75µm. Klatka to 1280x960 na przekątnej 1/3", a maksymalna prędkość wynosi 35 FPS. Dla mniejszej klatki prędkość rośnie, dzięki czemu kamera ta sprawdza się w fotografii planet. Maksymalna sprawność kwantowa to około 74%. W porównaniu do matrycy ICX618 nowa matryca jest bardziej czuła w świetle widzialnym i nieco mniej czuła w podczerwieni. Kamera obsługiwana jest przez FireCapture jak i przez SharpCap. Po instalacji sterowników ASCOM może też służyć jako guider (posiada port ST4).

Na stronie producenta znajdziemy sterowniki, jak i trzy paczki z oprogramowaniem potrzebne do obsługi kamery przez ASCOM (np. w PHD). Szybkie testy nie wykazały problemów z PHD ani z FireCapture.

Z przodu mamy gwint T2. Do zestawu dołączony jest adapter do gwintu C/CS wraz z obiektywem szerokokątnym, który pozwala testować kamerkę. Obudowa to aluminium i sprawia wrażenie solidnej. Dobrze odprowadza ciepło z wnętrza kamery. W zestawie znajduje się też nos 1,25" więc mamy komplet.

Osiągi

Ja jeszcze zdjęć tą kamerą nie wykonywałem. Może uda się to w najbliższych dniach. W sieci da się znaleźć sporo zdjęć wykonanych tą kamerą. Na flickr.com wrzuciłem kilka darków i flatów wykonanych tą kamerą. Prąd ciemny (dark current) jest bardzo niski. Nawet na 1 sekundowych ekspozycjach z maksymalnym gainem szum jest minimalny. Widać niewielką ilość słabo świecących gorących pikseli (w warunkach domowych przy kamerze raportującej niecałe 30C).

Co widać na flatach i darkach to pionowe linie. Są typowe dla matryc CMOS. W przypadku MT9M034 widać je gdy gain jest wysoki, a fotografowany kadr bardzo ciemny. Mogą one przeszkadzać przy fotografii np. w paśmie metanu, ale inni fotografowanie zalecają zrobienie darka, który rozwiąże problem.

Oprócz fotografii Układu Słonecznego niektórzy używają jej do fotografii obiektów DS stosując kilku/nasto sekundowe ekspozycje. Niski szum ułatwia taką fotografię, a zarazem umożliwia fotografię małych, powierzchniowo jasnych obiektów bez guidingu, czy też na większych rozdzielczościach.

Jako że jest to matryca Microna może okazać się że dana sztuka może mieć niezbyt dobrą szybkę ochronną - co będzie generować silne pierścienie Newtona w fotografii Słońca w paśmie H-alpha.

Konkurencyjne kamerki

Na rynku dostępne są też dwie inne kamerki z tą matrycą: QHY5L-II oraz i-Nova PLB-Cx. Kamerka QHY jest nieco tańsza i umieszczona w smukłej obudowie 1,25". i-Nova jest nowa i wiele o niej nie wiadomo. Zaletą może być zestaw chłodzący przygotowywany dla tej serii kamer. Kamerka QHY obsługiwana jest przez FireCapture, natomiast i-Nova ma własne oprogramowanie.

Dobieranie światłosiły

Małe piksele powodują iż zdolność rozdzielczą teleskopu osiągniemy na jaśniejszych światłosiłach niż dla dotychczas używanych kamerach o większych pikselach. Z kryterium Nyquista będzie to jakieś f/13.6 - f/19.5. W tym przedziale należy szukać optymalnej światłosiły do fotografii planet. Przy bardzo dobrym seeingu może to być około f/20, a przy słabszym f/15 lub nieco mniej. Są to tylko luźne wytyczne. Na pewno nie należy przesadzać ze światłosiłą powyżej f/20. To nie są duże piksele.

Przy jasnych teleskopach dobór Barlowa nie będzie problemem, jednak dla Maków, czy SCT może być trudno uzyskać krotność mniejszą od 2x. Można to osiągnąć stosując soczewkę Barlowa wkręconą w nos kamery. Na rynku mamy Barlow GSO 2x, czy Baader Q-Barlow, których soczewki posiadają gwint filtrowy. Dostępny Baader Hyperion Zoom Barlow będzie raczej za silny o ile nie umieścimy go bardzo blisko matrycy. To rozwiązanie będę testował.

RkBlog

Astrofotografia planetarna, 3 February 2014