Celestron Radial Guider i Brightstar Advanced Off Axis Guider

Share

Off Axis Guider, w skrócie OAG to mała i poręczna konstrukcja ułatwiająca prowadzenie (guiding) teleskopów. Mały pryzmat zbiera fragment światła spoza pola widzenia głównej kamery i kieruje go na matrycę kamery prowadzącej (guidera). Taki sposób prowadzenia jest bardzo precyzyjny. W przypadku np. teleskopów SCT skoryguje dryf obrazu wynikający z osiadania grawitacyjnego głównego lustra (które jest ruchome w tej konstrukcji). Może też uwzględnić korektę dla uginającej się nieznacznie tuby, czy wyciągu. Tego typu korekt nie wprowadzi zewnętrzny teleskop prowadzący.

Celestron Radial Guider

OAG Celestrona - Radial Guider jest bardzo popularną konstrukcją. Oprócz wersji oferowanej przez Celestrona dostępne są jego modyfikacje. Baader oferuje OAG do korektora komy RCC. Ten korektor to modyfikacja Radiala - z obu stron ma gwint T2. Także Teleskop Service (sklep - Teleskop Express) oferuje różne jego cieńsze odmiany z różnymi gwintami, jak i adapter z gwintem T2 dla gniazda kamery prowadzącej.

Radial Guider w oryginalnej wersji na "wejściu" ma gwint SCT i można go podłączyć do wyjścia w teleskopie SCT, czy reduktora/korektora f/6.3. Na wyjściu ma gwint T2 - do kamery, czy koła filtrowego. Głowica na kamerę prowadzącą to uchwyt na 1,25" nosy/okulary.

Głowicę kamery prowadzącej można wyjąć poluzowawszy dwie śruby imbusowe na podstawie OAGa (fotografia nr 2.). Podkładkę, która jest na głowicy można zdjąć poprawiając oświetlenie pryzmatu, który wsunie się wtedy więcej (nie powinien winietować za wyjątkiem największych matryc). Na trzeciej fotografii widać OAG wraz z reduktorem/korektorem.

Radial Guider działa bardzo dobrze - ma dość spory zakres obrotu wokół osi i dobrze łapie światło (bez podkładki). Można go też trafić w niskich cenach. Co nie zawsze może być przydatne to dość długa podstawa (w modyfikacjach Baadera i TS jest krótsza) i uchwyt 1,25" zamiast gwintu T2 w głowicy guidera (czasami trzeba umieścić kamerę bliżej OAGa).

Radial może być stosowany z innymi katadioptrykami, czy refraktorami - mającymi odpowiedni zapas backfocusa. Czasami widzi się refraktory z reduktorem/korektorem SCT f/6.3 np. tym OAGiem. Baader oferuje 2" nos z gwintem SCT, który wkręca się w ten reduktor i całość do 2" wyciągu. Nos ten bez plastikowych pierścieni nie da się poprawnie skręcić z OAGiem (z pierścieniami zazwyczaj sprzedawany jest jako "oddzielna" wersja).

Reduktor f/6.3 z nosem 2 cale Baadera

BrightStar Advanced Off Axis Guider

Brightstar (BS Astro) produkuje ten OAG od dawna (strona produktu). Do niedawna były dostępne tylko pod marką Orion, lecz od niedawna w Europie są też dostępne bezpośrednio taniej. Ten OAG sprzedawany jest wraz z armią przedłużek T2 i adapterów. W zestawie mamy kilka przedłużek T2, adapter do nosa 2", krótka przedłużka T2 z śrubą blokującą (do blokowania kamery guidera w wybranej pozycji). Głowicę prowadzącą można opuszczać i podnosić w niedużym zakresie. Kończy się gwintem T2. Od strony "kamery" zamocowano też pierścień kontrujący/blokujący T2.

W porównaniu do Celestrona ten OAG ma chyba nieco mniejszy zakres obrotu wokół osi. Także pryzmat osadzony jest nieco płycej (jeszcze nie sprawdzałem czy są jakieś podkładki). Załączone przedłużki przydają się przy składaniu wszystkiego razem z kołem i kamerą. Używałem go kilka razy i sprawdził się (choć zbierając obraz z obrzeża stożka widział gwiazdy w postaci pionowych ostrych kresek). Jest też zdecydowanie krótszy (32 mm) od Radial Guidera.

Używanie OAGa

W porównaniu do niezależnego teleskopu prowadzącego użycie OAGa wymaga nieco więcej wysiłku przy konfiguracji całego zestawu fotografującego. Odległości pryzmat - kamera prowadząca i pryzmat - kamera fotografująca muszą być równe tak by obie kamery ostrzyły w tym samym punkcie. Najprościej ustawić to w dzień celując teleskopem w odległe drzewo, czy inny obiekt. Ostrzymy teleskopem tak by główna kamera dawała ostry obraz. Następnie sprawdzamy obraz na kamerze prowadzącej - zmieniając wysokość osadzenia kamery w gnieździe doprowadzamy ją do ostrości. Jeżeli punkt ostrości wypada niżej niż możemy opuścić kamerę prowadzącą - musimy dodać przedłużkę przy kamerze głównej i powtórzyć całą operację.

W nocy przygotowując kadr do fotografii trzeba znaleźć gwiazdę do prowadzenia. Odblokowujemy głowicę w OAGu i obracamy ją wokół osi szukając gwiazd na podglądzie obrazu kamery prowadzącej. Jeżeli gwiazda pojawia się na obrzeżach pola widzenia to można spróbować przesunąć ją zmieniając kąt nachylenia pryzmatu - oba OAGi mają śrubę do tego u podstawy głowicy. Kręcąc ją zmienia się kąt ustawienia pryzmatu. Jeżeli gwiazda pojawia się jako bardzo cienka jasna kreska to można nieznacznie rozostrzyć obraz kamery prowadzącej (podnosząc/opuszczając ją) by ułatwić pracę algorytmów aplikacji guidującej takiej jak PHD.

BrightStar OAG w akcji